Column 39: Home sweet home
Terug thuis na 10 maanden reizen in Centraal- en Zuid-Amerika is op z’n zachtst gezegd een aanpassing. De gevoelens die er de eerste periode in je omgaan zijn moeilijk te omschrijven en alles lijkt wel een emotionele achtbaan. De kriebels in je buik voor je de aankomsthal inwandelt op de luchthaven, de traantjes van blijdschap die vloeien bij het terugzien van familie en vrienden die met een ‘welkom thuis’-spandoek klaar staan, je ouderlijk huis weer binnenwandelen waar de hond je tegemoet komt gekwispeld en die oude vertrouwde geuren je weer vullen, vervolgens dagen met feestjes en etentjes waar je weer al dat lekkers kan eten dat je miste op reis! Elke dag ontdek je weer kleine dingetjes van luxe die je maanden hebt moeten missen! Een kleerkast met lekker ruikende kleren in plaats van 2 broeken en 3 T-shirts die na een tijdje steeds muffer en verfomfaaider werden, een schoon toilet waar je zonder een grondige hygiëne inspectie gewoon op kan gaan zitten en je toiletpapier doorspoelen in plaats van in een vuilbakje! Bussen die op tijd komen, charcuterie en Nutella op lekker brood, ‘vallende sterren’ en Marco Borsato op de radio terwijl je voor het eerst sinds 10 maanden weer eens met de auto kan rijden, persoonlijk up to date gebracht worden van alle stories en roddels van vrienden en vriendinnen in plaats van via mail, lekker in de zetel liggen en daarna onder een zalige dons kruipen, mmmmmh…
Uiteraard is thuiskomen niet alleen rozengeur en maneschijn, want voor al die luxe en vertrouwdheid moet je de grootste schatten opgeven… Tijd, stilte en vrijheid!
Voor je het weet ben je weer helemaal op kruissnelheid. Op zoek naar een appartementje en een job, je praat weer mee over regenweer en hoge huurprijzen, je stuurt smsjes en je bent niet meer verbouwereerd van wat alles kost hier!
We zullen het zalige nietsdoen missen, gewoon op een bus zitten met de Ipod op je oren terwijl je je neus tegen het raam drukt en de landschappen aan je voorbij laat glijden wachtend in spanning om te zien hoe de volgende plek gaat meevallen en hoe lang je er gaat blijven, elke week een nieuw boek lezen, een andere taal spreken en de constante afwisseling en verwondering van het ontdekken van onbekende horizonten en leren kennen van nieuwe mensen… De ongehaastheid die je na een paar maanden reizen als heel gewoon gaat beschouwen, geen verantwoordelijkheden en geen verplichtingen is iets wat je achteraf weer eens te meer naar waarde kan schatten. En als kers op de taart kom je als koppel na zo’n trip ook absoluut uitgerust, gesterkt en als 2 handen op één buik terug en niemand zal ooit echt helemaal begrijpen en delen wat er allemaal geweest is… www.global-challenge.be
Thursday, March 8, 2007
Argentina 4
Column 35: Kapers op de kust
Patagonië: deze mythische streek in het zuiden van Argentinië staat bekent voor zijn steppe, uitgestrektheid, stilte, eeuwige wind en vooral de erg bijzondere fauna en flora. In deze regio steekt het Valdes schiereiland er, als het op fauna aankomt, met kop en (een erg letterlijke) staart bovenuit! Bij dit, door de Unesco tot werelderfgoed uitgeroepen schiereiland, bieden de Atlantische kusten en baaien bescherming voor walvissen, pinguins, zeehonden en –olifanten om hun jongen ter wereld te brengen...
Wij hadden de eer en het genoegen op de juiste plaats te zijn op het nog betere tijdstip: walvissentijd!!!! Elk jaar tussen juni en december komen meer dan 2500 Zuidkapers (Eubalaena australis) deze kant op en een 1000-tal verblijven in die periode in de baai om te paren! Daar de zeebodem vanaf de kust meteen heel diep zakt komen de walvissen tot op een 8 meter van het strand. En dat is wat deze plek eens zo bijzonder maakt, je hoeft niet per se op een commerciële walvisboottocht te gaan om deze prachtige 17 meter lange reuzen en hun kleintjes te bewonderen! Tegen de avond, als het vloed is, zakken de Argentijnen met hun kroost af naar de baai en dan lijkt het wel of je naar vuurwerk staat te kijken met alle ‘aaaah’s en oooooh’s’ die je overal hoort weerklinken! Eén van de strandwachters fluisterde ons toe dat bij zonsopgang ‘s morgens de walvissen er ook zijn, maar dan zonder het publiek! Dus nog voor de zon de volgende dag op was waren we onderweg naar het afgelegen strand en daar waren we als in een droom helemaal alleen terwijl de zon rood gloeiend op kwam en de stilte absoluut was buiten het spuitgeluid van een 50-tal walvissen die ons weer het moment van gelukzaligheid bezorgden waarvoor we het allemaal doen…
Patagonië: deze mythische streek in het zuiden van Argentinië staat bekent voor zijn steppe, uitgestrektheid, stilte, eeuwige wind en vooral de erg bijzondere fauna en flora. In deze regio steekt het Valdes schiereiland er, als het op fauna aankomt, met kop en (een erg letterlijke) staart bovenuit! Bij dit, door de Unesco tot werelderfgoed uitgeroepen schiereiland, bieden de Atlantische kusten en baaien bescherming voor walvissen, pinguins, zeehonden en –olifanten om hun jongen ter wereld te brengen...
Wij hadden de eer en het genoegen op de juiste plaats te zijn op het nog betere tijdstip: walvissentijd!!!! Elk jaar tussen juni en december komen meer dan 2500 Zuidkapers (Eubalaena australis) deze kant op en een 1000-tal verblijven in die periode in de baai om te paren! Daar de zeebodem vanaf de kust meteen heel diep zakt komen de walvissen tot op een 8 meter van het strand. En dat is wat deze plek eens zo bijzonder maakt, je hoeft niet per se op een commerciële walvisboottocht te gaan om deze prachtige 17 meter lange reuzen en hun kleintjes te bewonderen! Tegen de avond, als het vloed is, zakken de Argentijnen met hun kroost af naar de baai en dan lijkt het wel of je naar vuurwerk staat te kijken met alle ‘aaaah’s en oooooh’s’ die je overal hoort weerklinken! Eén van de strandwachters fluisterde ons toe dat bij zonsopgang ‘s morgens de walvissen er ook zijn, maar dan zonder het publiek! Dus nog voor de zon de volgende dag op was waren we onderweg naar het afgelegen strand en daar waren we als in een droom helemaal alleen terwijl de zon rood gloeiend op kwam en de stilte absoluut was buiten het spuitgeluid van een 50-tal walvissen die ons weer het moment van gelukzaligheid bezorgden waarvoor we het allemaal doen…
Argentina 3
Column 35: Als een dief in de nacht...
Als je onderweg bent voor 10 maanden en een aantal zogenaamde risicolanden doorkruist op vlak van veiligheid, kom je regelmatig reizigers tegen die bestolen zijn. Op de bus in Nicaragua, rugzak tussen de benen, fotocd’s van een jaar reizen in het voorvak en bij aankomst ontdekken dat ze al je herinneringen gestolen hebben. Of lekker op stap op nieuwjaarsnacht in Honduras en als je terug komt op je kamer veel te snel weer nuchter worden met het besef dat al je spullen verdwenen zijn. Op een overvolle bus in Guatemala: iedereen drukt, duwt en trekt en hoewel je je daypack op je buik hebt voor de veiligheid besef je, bij het leeglopen van de bus, dat je fototoestel en Ipod verdwenen zijn! En zo kan ik helaas nog tientallen andere verhalen ophalen van ongelukkige voorvallen! Elke keer als we een verhaal hoorden, waren we best wel trots op onszelf dat we erin geslaagd waren tot dan toe ‘zonder kleerscheuren’ onze route te reizen! Het ging allemaal zo goed, tot je tijdens je laatste 14 dagen in een land als Argentinië komt, waar je het het minste verwacht en nu zijn we toch niet bestolen zeker???? Yep… We nemen voor de veiligheid de duurste bus en als we na 24 uur aankomen op onze bestemming heb ik al een raar gevoel als ik gezwind mijn (anders erg zware) backpack op mijn rug zwier! Bij aankomst in ons hostel open ik mijn kopvak en zie ik meteen een lege toiletzak die niet van mij is. Alarm! Na een grondige inspectie kom ik tot de constatatie dat al mijn electro apparaten, juwelenzakje en nieuwe kleren weg zijn! Blijkbaar is er tijdens de nacht iemand in het (met een sleutel afgesloten) bagageruim van de bus gekropen, heeft alle de rugzakken rustig uitgepluisd op zoek naar de duurste en verkoopbare spullen! Zonder twijfel moet iemand van het buspersoneel betrokken zijn, maar uiteraard worden we door de maatschappij van het kastje naar de muur gestuurd en ‘kan’ niemand ons helpen… Naar het politiekantoor dan maar voor een gezellig namiddagje wachten om een verklaring af te leggen!
Als je onderweg bent voor 10 maanden en een aantal zogenaamde risicolanden doorkruist op vlak van veiligheid, kom je regelmatig reizigers tegen die bestolen zijn. Op de bus in Nicaragua, rugzak tussen de benen, fotocd’s van een jaar reizen in het voorvak en bij aankomst ontdekken dat ze al je herinneringen gestolen hebben. Of lekker op stap op nieuwjaarsnacht in Honduras en als je terug komt op je kamer veel te snel weer nuchter worden met het besef dat al je spullen verdwenen zijn. Op een overvolle bus in Guatemala: iedereen drukt, duwt en trekt en hoewel je je daypack op je buik hebt voor de veiligheid besef je, bij het leeglopen van de bus, dat je fototoestel en Ipod verdwenen zijn! En zo kan ik helaas nog tientallen andere verhalen ophalen van ongelukkige voorvallen! Elke keer als we een verhaal hoorden, waren we best wel trots op onszelf dat we erin geslaagd waren tot dan toe ‘zonder kleerscheuren’ onze route te reizen! Het ging allemaal zo goed, tot je tijdens je laatste 14 dagen in een land als Argentinië komt, waar je het het minste verwacht en nu zijn we toch niet bestolen zeker???? Yep… We nemen voor de veiligheid de duurste bus en als we na 24 uur aankomen op onze bestemming heb ik al een raar gevoel als ik gezwind mijn (anders erg zware) backpack op mijn rug zwier! Bij aankomst in ons hostel open ik mijn kopvak en zie ik meteen een lege toiletzak die niet van mij is. Alarm! Na een grondige inspectie kom ik tot de constatatie dat al mijn electro apparaten, juwelenzakje en nieuwe kleren weg zijn! Blijkbaar is er tijdens de nacht iemand in het (met een sleutel afgesloten) bagageruim van de bus gekropen, heeft alle de rugzakken rustig uitgepluisd op zoek naar de duurste en verkoopbare spullen! Zonder twijfel moet iemand van het buspersoneel betrokken zijn, maar uiteraard worden we door de maatschappij van het kastje naar de muur gestuurd en ‘kan’ niemand ons helpen… Naar het politiekantoor dan maar voor een gezellig namiddagje wachten om een verklaring af te leggen!
Uruguay
Column 35: Mate mania
Nu we in het zuiden van Zuid-Amerika beland zijn en de gebruiken en de mensen steeds meer Westers lijken, schiet er qua gewoontes niet zo heel veel meer over om ons over te verwonderen, maar er is er op z’n minst eentje dat echt fascinerend is en dat is het ‘Mate drinken’! 'Mate' is een kruidenthee met een zeer hoog cafeïne gehalte en zowel in Paraguay, Argentinië als in Uruguay (waar we nu zitten) is het drinken van het groene goedje de nummer 1 bezigheid, zowel voor oudjes die samen in een park zitten te kletsen, voor families op uitstap, voor buschauffeurs en winkelbedienden als voor jongeren die in groepjes bijeen staan op straat! De thermos (met het warme water) en de Mate (dit is de de houten kop waaruit gedrongen wordt) met 'bombilla' (het stalen rietje waarmee gedronken wordt) zijn nooit ver weg! En het mooie aan deze toch wel interssante gewoonte is dat de thee niet alleen maar goed is voor het lichaam, maar ook voor de ziel van de mensen, want mate drink je bijna nooit alleen... De thermos komt steeds met één mate-kop en deze wordt dan door de schenker van het water rondgegeven. Goede vrienden, familie of geliefden delen allemaal dezelfde kop en één voor één wordt er gedronken! De kruidenthee werd door de Guarani Indianen van Paraguay geïntroduceerd bij de kolonisten en vele studies hebben de geweldige effecten op de gezondheid aangetoond! Voor de indianen is het al eeuwen een manier om immuniteit te vergroten, het bloed te zuiveren, te vechten tegen moeheid en ouderdom, het stimuleert de geest, controleert de eetlust, vermindert stress en helpt bij slapeloosheid!!!! Ondertussen in 2006 heeft iedereen het hier begrepen, of het nu is om op je eentje te mediteren en rust te vinden terwijl je de thee drinkt of om een hechte band te smeden met vrienden en familie, de Mate bepaalt het straatbeeld en de samenleving en brengt mensen dichter bij elkaar!
Nu we in het zuiden van Zuid-Amerika beland zijn en de gebruiken en de mensen steeds meer Westers lijken, schiet er qua gewoontes niet zo heel veel meer over om ons over te verwonderen, maar er is er op z’n minst eentje dat echt fascinerend is en dat is het ‘Mate drinken’! 'Mate' is een kruidenthee met een zeer hoog cafeïne gehalte en zowel in Paraguay, Argentinië als in Uruguay (waar we nu zitten) is het drinken van het groene goedje de nummer 1 bezigheid, zowel voor oudjes die samen in een park zitten te kletsen, voor families op uitstap, voor buschauffeurs en winkelbedienden als voor jongeren die in groepjes bijeen staan op straat! De thermos (met het warme water) en de Mate (dit is de de houten kop waaruit gedrongen wordt) met 'bombilla' (het stalen rietje waarmee gedronken wordt) zijn nooit ver weg! En het mooie aan deze toch wel interssante gewoonte is dat de thee niet alleen maar goed is voor het lichaam, maar ook voor de ziel van de mensen, want mate drink je bijna nooit alleen... De thermos komt steeds met één mate-kop en deze wordt dan door de schenker van het water rondgegeven. Goede vrienden, familie of geliefden delen allemaal dezelfde kop en één voor één wordt er gedronken! De kruidenthee werd door de Guarani Indianen van Paraguay geïntroduceerd bij de kolonisten en vele studies hebben de geweldige effecten op de gezondheid aangetoond! Voor de indianen is het al eeuwen een manier om immuniteit te vergroten, het bloed te zuiveren, te vechten tegen moeheid en ouderdom, het stimuleert de geest, controleert de eetlust, vermindert stress en helpt bij slapeloosheid!!!! Ondertussen in 2006 heeft iedereen het hier begrepen, of het nu is om op je eentje te mediteren en rust te vinden terwijl je de thee drinkt of om een hechte band te smeden met vrienden en familie, de Mate bepaalt het straatbeeld en de samenleving en brengt mensen dichter bij elkaar!
Argentina 2
Column 35: Spiritueel Vrijwilligerswerk
We zitten nog steeds in Buenos Aires en daar we het hier zo naar onze zin hebben, zijn we gaan zoeken naar vrijwilligerswerk. Iedereen die ooit op zoek geweest is naar vrijwilligerswerk in het buitenland voor korte termijn weet wat voor een opgave het is!
Uren op internet zoeken naar organisaties en elke keer als je een project vindt dat je aanspreekt moet je reusachtige bedragen voor betalen om gratis te gaan werken, of je moet je minstens een half jaar kunnen engageren. De laatste jaren is vrijwilligerswerk in het buitenland erg populair geworden en in sommige landen (zoals in de VS) is het een manier om punten te verzamelen om binnen te geraken in bepaalde universiteiten! Zoals het altijd gaat, hebben velen ‘geld’ geroken en proberen hier dan ook munt uit te slaan door jonge mensen te laten betalen voor de ervaring. We vergelijken het altijd lachend een zomerkamp, maar dan voor grote mensen!
Na veel ‘Google’-gezoek zijn we tot de contatatie gekomen dat religieuze organisaties nooit proberen in de zakken te zitten van hun vrijwilligers, integendeel!
Na een paar telefoontjes werden we uitgenodigd in een (Katholiek) Spiritueel Centrum geleid en gedragen door vrouwen! Allemaal gertrouwd en met grote families (tot grote vreugde van de paus), geen nonnen dus (tot grote vreugde van ons!).
We zitten nog steeds in Buenos Aires en daar we het hier zo naar onze zin hebben, zijn we gaan zoeken naar vrijwilligerswerk. Iedereen die ooit op zoek geweest is naar vrijwilligerswerk in het buitenland voor korte termijn weet wat voor een opgave het is!
Uren op internet zoeken naar organisaties en elke keer als je een project vindt dat je aanspreekt moet je reusachtige bedragen voor betalen om gratis te gaan werken, of je moet je minstens een half jaar kunnen engageren. De laatste jaren is vrijwilligerswerk in het buitenland erg populair geworden en in sommige landen (zoals in de VS) is het een manier om punten te verzamelen om binnen te geraken in bepaalde universiteiten! Zoals het altijd gaat, hebben velen ‘geld’ geroken en proberen hier dan ook munt uit te slaan door jonge mensen te laten betalen voor de ervaring. We vergelijken het altijd lachend een zomerkamp, maar dan voor grote mensen!
Na veel ‘Google’-gezoek zijn we tot de contatatie gekomen dat religieuze organisaties nooit proberen in de zakken te zitten van hun vrijwilligers, integendeel!
Na een paar telefoontjes werden we uitgenodigd in een (Katholiek) Spiritueel Centrum geleid en gedragen door vrouwen! Allemaal gertrouwd en met grote families (tot grote vreugde van de paus), geen nonnen dus (tot grote vreugde van ons!).
Argentina 1
Column 34: Betoverend Buenos Aires
‘Save the best for last’ is duidelijk van toepassing voor Buenos Aires, dat met met kop en staart de race voor beste hoofdstad wint!
Terwijl Porteños (inwoners van deze havenstad) stijlvol met een gsm in een éne en koffie in de andere hand de dag doorbrengen, laten wij ons als rugzaktoeristjes helemaal opslikken en overwelmen door deze stad.
Door de dag wachten de winkelstraten en honderden lederwinkels met super-koopjes, groene parken, cafeetjes met hevige voetbalfans en wereldbekerwedstrijden, straten vol elegante Europese architectuur en uren wandelplezier en met een beetje geluk pik je hier en daar ook nog eens een gratis Tango-showtje mee.
Als de avond valt is het tijd voor heerlijke en betaalbare dineetjes, clubs, live sportwedstrijden (we hadden de eer en het genoegen onze eerste rugby wedstrijd te gaan zien, Argentinië tegen de befaamde All Blacks van Nieuw-Zeeland!), Milongas (Tango-oefen-avonden op live muziek) waar we een vrouw leerden kennen die ons de volgende dag onze eerste pasjes Argentijnse Tango aanleerde en natuurlijk vind je in een stad die geobsedeerd is door dans en muziek overal intieme concertjes in diverse theaters en culturele centra! Zo zagen we ‘El Maestro’ Juanjo Dominguez, Argentinië’s bekendste Tango gitarist spelen tot de tranen over zijn wangen liepen, prachig passioneel en puur kippenvel!
‘Save the best for last’ is duidelijk van toepassing voor Buenos Aires, dat met met kop en staart de race voor beste hoofdstad wint!
Terwijl Porteños (inwoners van deze havenstad) stijlvol met een gsm in een éne en koffie in de andere hand de dag doorbrengen, laten wij ons als rugzaktoeristjes helemaal opslikken en overwelmen door deze stad.
Door de dag wachten de winkelstraten en honderden lederwinkels met super-koopjes, groene parken, cafeetjes met hevige voetbalfans en wereldbekerwedstrijden, straten vol elegante Europese architectuur en uren wandelplezier en met een beetje geluk pik je hier en daar ook nog eens een gratis Tango-showtje mee.
Als de avond valt is het tijd voor heerlijke en betaalbare dineetjes, clubs, live sportwedstrijden (we hadden de eer en het genoegen onze eerste rugby wedstrijd te gaan zien, Argentinië tegen de befaamde All Blacks van Nieuw-Zeeland!), Milongas (Tango-oefen-avonden op live muziek) waar we een vrouw leerden kennen die ons de volgende dag onze eerste pasjes Argentijnse Tango aanleerde en natuurlijk vind je in een stad die geobsedeerd is door dans en muziek overal intieme concertjes in diverse theaters en culturele centra! Zo zagen we ‘El Maestro’ Juanjo Dominguez, Argentinië’s bekendste Tango gitarist spelen tot de tranen over zijn wangen liepen, prachig passioneel en puur kippenvel!
Argentina
Column 33: Viva Argentina!
Zoals zoveel andere reizigers die we tegen komen wordt ook onze dag vaak gemaakt of gekraakt door het eten dat we voorgeschoteld krijgen. De grootste (en soms erg vermoeiende) missie van de dag is dan ook het op zoek gaan naar goedkoop en liefst lekker eten… Wat op zich niet echt een ideale combinatie is en je opties nogal beperkt! Na 8 maanden in Latijnse landen, waar we bijna elke dag minstens één keer gefrituurde kip met rijst aten en als ontbijt vaak droog brood met een beetje confituur, is Argentinië een verademing! Eindelijk heeft Ruben weer eens zijn hartje kunnen ophalen! Die brede, gelukzalige glimlach terwijl er een halve koe ligt te bloeden op zijn bord is onbetaalbaar! Voor 2 euro heb je hier een goede fles wijn en voor een paar euro meer een steak erbij ! We hadden nooit kunnen denken dat het gemis van je eigen koelkast, die je ten allen tijde kan opentrekken, zo groot zou zijn! Bijna dagelijks fantaseren we op onze kamer over Belgische friet met mosselen, scampi’s in roomsaus, lekker bier en Côte d’or Chocolade! Argentinië is het ideale land om een vlotte overgang te maken terug naar België, het doet erg Westers aan en het straatbeeld is dan ook drastisch veranderd in vergelijking met de traditionele manier van leven in de vorige landen! De lagen met lange rokken zijn ingeruild voor korte rokken met hoge hakken en de brave kindjes voor verwende schreeuwende koters die overal een scène maken, iedereen met een gsm aan zijn hand geplakt, veel cafeetjes, restaurantjes, winkelwandelstraten, mooie oude gebouwen, goede bussen en infrastructuur en toch ook nog steeds voordelig voor een klein budgetje, prachtige fauna en flora, de relaxte mentaliteit en siesta’s! Geen wonder dat Argentinië iedereens favoriet is!
Zoals zoveel andere reizigers die we tegen komen wordt ook onze dag vaak gemaakt of gekraakt door het eten dat we voorgeschoteld krijgen. De grootste (en soms erg vermoeiende) missie van de dag is dan ook het op zoek gaan naar goedkoop en liefst lekker eten… Wat op zich niet echt een ideale combinatie is en je opties nogal beperkt! Na 8 maanden in Latijnse landen, waar we bijna elke dag minstens één keer gefrituurde kip met rijst aten en als ontbijt vaak droog brood met een beetje confituur, is Argentinië een verademing! Eindelijk heeft Ruben weer eens zijn hartje kunnen ophalen! Die brede, gelukzalige glimlach terwijl er een halve koe ligt te bloeden op zijn bord is onbetaalbaar! Voor 2 euro heb je hier een goede fles wijn en voor een paar euro meer een steak erbij ! We hadden nooit kunnen denken dat het gemis van je eigen koelkast, die je ten allen tijde kan opentrekken, zo groot zou zijn! Bijna dagelijks fantaseren we op onze kamer over Belgische friet met mosselen, scampi’s in roomsaus, lekker bier en Côte d’or Chocolade! Argentinië is het ideale land om een vlotte overgang te maken terug naar België, het doet erg Westers aan en het straatbeeld is dan ook drastisch veranderd in vergelijking met de traditionele manier van leven in de vorige landen! De lagen met lange rokken zijn ingeruild voor korte rokken met hoge hakken en de brave kindjes voor verwende schreeuwende koters die overal een scène maken, iedereen met een gsm aan zijn hand geplakt, veel cafeetjes, restaurantjes, winkelwandelstraten, mooie oude gebouwen, goede bussen en infrastructuur en toch ook nog steeds voordelig voor een klein budgetje, prachtige fauna en flora, de relaxte mentaliteit en siesta’s! Geen wonder dat Argentinië iedereens favoriet is!
Subscribe to:
Posts (Atom)
