Bolivia

Column 30: Slavernij in de mijnen van Potosí, Bolivie
Ons bezoek aan de mijnen van Potosí wint zonder twijfel de award van 'de meest interessante, choquerende en memorabele tour tot un toe'! In deze mijnen in de hoogste stad ter wereld (op meer dan 4000 meter) waar zilver, zink en koper wordt opgegraven, werden we in een tijdmachine terug geflitst naar 400 jaar geleden. De werkmethoden middeleeuws, pure mankracht, nergens machines te zien en het lot (en loon) van de ‘mineros’ in de handen van de lokale goden voor het vinden van goede aders. De mijnwerkers voeren er hetzelfde werk uit als de slaven onder de Spanjaarden indertijd en hoewel de veiligheid een beetje is toegenomen (helmen en hoofdlampjes), werken de mannen nog steeds keihard in benarde omstandigheden voor ongeveer 150 tot 250 Euro per maand. We zagen kinderen vanaf 13 jaar en mannen kouwend op cocablaren, wagons duwen over mini-spoorbaantjes met meer dan een ton aan ruwe metalen! De temperatuurverschillen zijn enorm, op sommige plaatsen vriest het en diep in de mijnen kan het tot 45 graden worden! We kropen op handen en knieen door veel te kleine gangetjes, terwijl het stof ons op de longen sloeg, geen wonder dat de gemiddelde levensverwachting maar 45 jaar is… Dit is zeker geen tourtje voor claustrofobische mensen of zij die aan asthma lijden, wij waren na 3 uur onder de grond al half dood! We kochten op een marktje cocablaren, frisdrank en dynamiet voor de mijnwerkers en nu we de kans toch kregen kochten we ook een kleine kit met dynamiet en ontstekers voor onszelf! Buiten de mijn hielp onze gids ons in onze eerste stapjes naar het terroristendom… BOEM!!!!