Java 1

Hello hello hello,
Hier is dan een 3de verslagje. Ondertussen zijn we al helemaal thuis in de Cibodas Guesthouse waar het WFFF zijn wortels in de grond heeft gestampt (letterlijk zelfs). Wat we in week 3 weer allemaal meegemaakt hebben is zeker niet samen te vatten in een kort verslagje (lijkt wel een suske en wiske-avontuur), maar we doen ons best. In de eerste plaats zijn we hier om te werken voor het WFFF, de Nederlandse organisatie die strijdt voor het behoud en aanplant van het tropisch regenwoud in Indonesië. Dwz dat we voortdurend activiteiten ondernemen en hierover verslag uitbrengen. We trekken het regenwoud in en steeds komen we met nieuwe verhalen terug. Verhalen over houtkap, dieren die we zagen, vervuiling, enz. Die verslagen zijn op hun beurt weer nuttig om bepaalde zaken in de openbaarheid te gooien en ook om data te verzamelen,… Dat zijn onze dagelijkse taken, maar daarbuiten komt er nog zoveel op ons af. Een van de hikes bracht ons bij de watervallen van Gede, nou, wat een zicht, 3 watervallen van wel 20meter hoog. Echt indrukwekkend om te zien, zeker in deze omgeving. Op de foto's die nog komen zullen jullie ze zeker zien…We zijn deze week ook naar een goat fighting-tornooi geweest in Bandung (hoofdstad van West-Java). Dat is nu eens iets waar iedereen zijn mond van zou open vallen! Het Red-bull-logo maar dan echt. 2 rammen die in een arena op opzwepende muziek op mekaars kop inbeuken!!!! Wat een knal zeg. Omdat oom (zo noemen we de eigenaar van de Guesthouse) zelf een hoop vechtrammen heeft, had hij ons uitgenodigd. We werden er onthaald als eregasten. Plaatsen op de eretribune waar we even later door de pers werden geïnterviewd. (en ja hoor, de volgende dag paginagroot verslag over de fight in de krant met een klein fotootje van de "Belgian delegation")Verder hebben we ons nog bezig gehouden met het geven van klimles aan de vrijwilligers van Ginapala (werkorganisatie van het WFFF). Zij trekken iedere week het regenwoud in om afval op te ruimen dat de toeristen achterlaten. Ze dalen af in de krater van de vulkaan, klimmen tegen steile rotswanden en doen allerlei geschifte dingen om het park schoon te houden of om rescues uit te voeren naar vermiste of verongelukte personen. De manier waarop ze dat allemaal doen is levensgevaarlijk! Met zelfverzonnen klimgordels, op blote voeten en meestal zonder een fatsoenlijke beveiliging. Via sponsoring hebben wij hen nieuw en beter materiaal kunnen geven waardoor zij nu op een veilige manier hun werk kunnen verderzetten. Een namiddag klimles geven aan deze jongens was voor mij een zeer aangename ervaring. Ze apprecieerden onze inspanningen erg hard en leerden ongelooflijk snel! Dat was het voor deze week, tot de volgende schrijfsessie…
Ruben…