België

Column 39: Home sweet home
Terug thuis na 10 maanden reizen in Centraal- en Zuid-Amerika is op z’n zachtst gezegd een aanpassing. De gevoelens die er de eerste periode in je omgaan zijn moeilijk te omschrijven en alles lijkt wel een emotionele achtbaan. De kriebels in je buik voor je de aankomsthal inwandelt op de luchthaven, de traantjes van blijdschap die vloeien bij het terugzien van familie en vrienden die met een ‘welkom thuis’-spandoek klaar staan, je ouderlijk huis weer binnenwandelen waar de hond je tegemoet komt gekwispeld en die oude vertrouwde geuren je weer vullen, vervolgens dagen met feestjes en etentjes waar je weer al dat lekkers kan eten dat je miste op reis! Elke dag ontdek je weer kleine dingetjes van luxe die je maanden hebt moeten missen! Een kleerkast met lekker ruikende kleren in plaats van 2 broeken en 3 T-shirts die na een tijdje steeds muffer en verfomfaaider werden, een schoon toilet waar je zonder een grondige hygiëne inspectie gewoon op kan gaan zitten en je toiletpapier doorspoelen in plaats van in een vuilbakje! Bussen die op tijd komen, charcuterie en Nutella op lekker brood, ‘vallende sterren’ en Marco Borsato op de radio terwijl je voor het eerst sinds 10 maanden weer eens met de auto kan rijden, persoonlijk up to date gebracht worden van alle stories en roddels van vrienden en vriendinnen in plaats van via mail, lekker in de zetel liggen en daarna onder een zalige dons kruipen, mmmmmh…
Uiteraard is thuiskomen niet alleen rozengeur en maneschijn, want voor al die luxe en vertrouwdheid moet je de grootste schatten opgeven… Tijd, stilte en vrijheid!
Voor je het weet ben je weer helemaal op kruissnelheid. Op zoek naar een appartementje en een job, je praat weer mee over regenweer en hoge huurprijzen, je stuurt smsjes en je bent niet meer verbouwereerd van wat alles kost hier!
We zullen het zalige nietsdoen missen, gewoon op een bus zitten met de Ipod op je oren terwijl je je neus tegen het raam drukt en de landschappen aan je voorbij laat glijden wachtend in spanning om te zien hoe de volgende plek gaat meevallen en hoe lang je er gaat blijven, elke week een nieuw boek lezen, een andere taal spreken en de constante afwisseling en verwondering van het ontdekken van onbekende horizonten en leren kennen van nieuwe mensen… De ongehaastheid die je na een paar maanden reizen als heel gewoon gaat beschouwen, geen verantwoordelijkheden en geen verplichtingen is iets wat je achteraf weer eens te meer naar waarde kan schatten. En als kers op de taart kom je als koppel na zo’n trip ook absoluut uitgerust, gesterkt en als 2 handen op één buik terug en niemand zal ooit echt helemaal begrijpen en delen wat er allemaal geweest is… www.global-challenge.be