Bali 2

Hoi hoi everybody!
Aan mij de eer om een verslagje te schrijven over onze tweede week! We hebben ondertussen de oversteek gemaakt van het prachtige Bali naar het eiland Java, waar we aan de slag zullen gaan in het regenwoud voor het WFFF!Op het eerste zicht is Java ietsje minder ons ding is dan Bali. Java is heel druk, overbevolkt en dus veel verkeer, stank van uitlaatgassen en afval. Ook de mensen zijn over het algemeen anders dan op Bali. Hier op Java is 90 procent van de mensen moslim, Bali is hoofdzakelijk Hindoeistisch en dat verklaart op zich al heel veel. Hindoes geloven in reincarnatie en dat houdt in dat ze in dit leven goed moeten leven om in een volgend leven geincarneerd te worden in iets goeds! Daarom zijn de mensen daar de hele dag bezig met hun geloof, overal op straat wordt er geofferd ( bloemen, rijst, wierook,…) en ze zijn altijd lief en vriendelijk! Alles is op Bali ook heel kleurrijk… de sarongs, de huizen… Java is grouwer en en iets minder open, veel gesluierde vrouwen en kinderen en de mannen hier zijn echt vervelend, je op straat naroepen en dan lachen omdat je ze niet verstaat…We zijn nu al een aantal dagen op onze bestemming aan het woud. We verblijven samen met Norman en Diana van het WFFF in een guesthouse vlakbij het Nationaal park Gunung Gede Pangrango. Dat het een Nationaal park is houdt eenvoudigweg in dat het een beschermd stuk regenwoud is (15.000ha, het kleinste nationaal park van Java). Laat je dus niet misleiden door 'park', want het is nog een echte wildernis met bijna alle originele vegetatie en tropische beesten, van de Javaanse adelaar tot een aantal soorten apen en panters,… We zijn al een paar keer het park in geweest en we hebben al prachtige dingen gezien! Op het eerste zicht gaat het goed met het park, het opruimen van het afval gebeurt eens in de week en er worden nieuwe bomen geplant. Volgende week gaan we tot aan de top van de vulkaan "Gede", deze is nog steeds actief! Een stevige wandeling en een klim van 10 km en 1500 meter hoogtevershil over een pad van losliggende rotsblokken! Tot aan de top is het 6 uur goed doorstappen en dan nog eens de hele afdaling terug, dus ofwel moeten we om 5 uur 's morgens vertrekken om 's avonds voor het donker thuis te zijn, ofwel gaan we op 2 dagen naar de top met een overnachting in het woud in de tent… Verslag volgt!!!Hier geraken was een hele opgave hoor! Om even een voorbeeldje te geven: Als je hier de trein neemt om een afstand van 250km te doen dan kom je 7 uur later aan! En dan zit je tussen de kakkerlakken op een stampvolle, bloedhete boemeltrein! Echt wel een unieke ervaring en zo zie je natuurlijk veel van het land! Indonesie is echt wel prachtig, mooie landschappen… tempels, moskees, rijstvelden, bergen, vulkanen, tropisch regenwoud, mooie stranden met helder water, tropische dieren…En het eten!!!! Wwhaaaaw, mmmh, om je vingers van af te likken, elke keer opnieuw! Je kan hier alles krijgen, Thais, Indonesisch, Japans, Chinees,… allemaal even lekker en spotgoedkoop! We hebben ook al een paar keer echt zoals de mensen hier op straat gegeten: rijst op op een bananenblad met superpikante saus, zonder bestek uiteraard! Maar we moeten een beetje uitkijken, want onze maagjes zijn al die spicy dingen niet gewend en dus hebben we er de volgende dag vaak spijt van als we op toilet zitten! ;)
Maar er is natuurlijk ook de keerzijde van de medaille… De armoede…Indonesie is een ontwikkelingsland, hoewel het veel natuurlijke rijkdommen bezit. De mensen hebben niet de kans gekregen om hun eigen land goed te leren kennen en gebruiken, want pas in 1945 werd het land onafhankelijk na 350 jaar Nederlandse overheersing. En terwijl de westerlingen het land leegroofden en de mensen onderdrukten bleef de lokale bevolking ongeschoold op alle vlakken. Daarvan zijn de gevolgen totop vandaag de dag merkbaar. Mensen leven vaak in mensonwaardige omstandigheden: op straat zonder dak boven hun hoofd of in hutjes gemaakt van golfplaten en bamboe. Ik kan je verzekeren dat het geen pretje is om te zien en het knaagt constant aan je geweten. Ik kan mezelf nu wel voor de kop slaan als ik eraan denk hoe verwend ik wel niet ben thuis… Ik denk wel dat die confrontatie met de harde realiteit ervoor gezorgd heeft dat we al heel snel gewend zijn aan de weinige luxe die we hier hebben… Geen warm water, kakkerlakken en ander ongedierte dat door de kamer kruipt, zelf kleren met de hand wassen en construcrties bouwen om ze gedroogd te krijgen, geen telefoon, internet, tv, auto,… Maar we vinden het prima zoals het nu is! Even back to basics, alleen word ik hier soms wat ongedurig en ongeduldig. Het levensritme staat echt wel een paar vitessen lager! En daar word ik soms helemaal gek van, "het niets doen", vooral 's avonds mis ik werk om te doen, geen lessen voorbereiden, niet op stap, geen boek om te lezen buiten de Lonely Planet! Ben echt blij dat ik nu effe op de computer dit verslag kan schrijven!Ik zal maar es stoppen, want ik kan wel blijven doorgaan ;)Wees lief voor mekaar daar aan de andere kant van de aardkluit en tot het volgende verslagje!
Dikke kus en knuffel aan iedereen!!!!
Katrien