Ecuador 2

Column 24: Straatkinderen
Vroeger op school zamelden we ieder jaar geld in voor de straatkinderen in Mexico en hoewel ik me er toen een beeld van vormde, bleeft het een ‘ver-van-mijn-bed-show’.
Als je daarentegen ’s nachts, na een avondje op cafe en vele mojito’s later door het park loopt en onder een stuk platiek 6 minuscule, blote voetjes ziet uitsteken, wordt je snel nuchter...
In elk Latijns Amerikaans land dat we tot nu toe bezocht hebben, lopen ze rond, meestal onder het mom van straatverkopertjes, schoenenpoetsers en autowassers, maar soms ook gewoon bedelend. Zo had Granada zijn bende met kleine zwervertjes (vaak groeperen straatkinderen zich om samen sterker te zijn) en na een tijdje leerden we ze beter kennen, maar dat nam niet weg dat ze bleven proberen tijdens de ‘knuffel’ hun handjes in je zakken te steken op zoek naar klein of groot geld!
Zo’n 40 miljoen kinderen leven op straat in heel Latijns Amerika en in elk land horen we weer andere verhalen. Zo vertelden vrienden in Mexico ons hoe het gebeurt dat ouders, die niet alle mondjes gevoed krijgen, kinderen ‘in bruikleen’ geven aan mensen die ze dan de hele dag laten werken en in ruil krijgen ze eten en een bed om in te slapen...
Onlangs stopten we aan een wegrestaurantje, waar een 6-tal straatkinderen tussen 5 en 10 jaar rondhingen, ze aten samen de restjes van de alle achtergelaten borden op en toen we een pak koekjes en een fles frisdrank kochten en het aan de oudste van de bende gaven, zagen we toe hoe hij bekertjes ging halen en iedereen te drinken gaf en voor zichzelf het laatste beetje uitschonk. Hetzelfde gebeurde met de koekjes en terwijl ik ze zo bezig zag, moest ik snel mijn zonnebril opzetten om mijn emoties te verbergen...